وتوشهرفردا هستی

باهزاران پنجره باز

با هزاران دودکش خوشبخت

وآزادی درزیزمجسمه ها درمیادین مرکزی می ایستد

ویکی یکی نام های قهرمانانش را می خواند.

یائیس ریتسوس

پی نوشت:

اما الان

آزادی شهر از حصارش پیداست

از کینه ی چوبه های دارش پیداست...